Linia Drikung Kagju
Linia Drikung Kagju Drikung (pisane również „Drigung” i rzadziej „Drikhung”) Kagju jest linią przekazu buddyzmu tybetańskiego, która podkreśla prymat praktyki zmierzającej do bezpośredniej realizacji natury rzeczywistości. Praktyka jest tutaj rozumiana jako zintegrowane i całościowe podejście obejmujące uczenie się, refleksję lub kontemplację oraz medytację. Linia posiada, jako podstawę przekazywania nauk grupę uczonych nauczycieli, którzy są dobrze wyszkoleni w wyjaśnianiu i przekazywaniu Dharmy lecz przeważająca reszta osób zachęcana jest do tego, by po prostu wzięła sobie do serca podstawowe nauki i praktykowała je z oddaniem. Tradycyjnie mówi się, że praktyka składa się z trzech aspektów: Poglądu, Medytacji i Postępowania. Wyjątkowym Poglądem Drikung Kagju są specjalne nauki Kjobpy Dżigtena Sumgöna znane jako Gongchig lub Jedyna Intencja (ang. Single Intent). Jeśli chodzi o medytację, to Drikung Kagju, tak jak inne linie Kagju, uznaje Mahamudrę (tak jak nauczał jej Gampopa i jego następcy) jako „ścieżkę wyzwolenia” a „Sześć Dharm Naropy” jako „ścieżkę metody” i ogólnie zaleca praktykę całościową, która łączy te dwie ścieżki. Drikung Kagju specjalizuje się systemie mahamudry znanym jako „Pięcioraka Ścieżka” (tyb. ngaden; ang. Five-fold Path) lub „Pięcioczęściowa Ścieżka” (ang. Path in Five Parts). Pięć części odnosi się do bodhiczity, jogi bóstwa, guru jogi, mahamudry oraz dedykacji. Wreszcie „jedność Mahamudry i moralnej etyki” zwięźle oddaje nauki Drikung Kagju o Postępowaniu.
Historia
Można powiedzieć, że Drikung Kagju zostało zapoczątkowane jako odrębna linia w roku 1179 roku, kiedy Kjobpa Dżigten Sumgön założył klasztor Drikung Thil Ogmin Jangchub Ling w dolinie Drikung, położonej ok. 120 km na północny wschód od Lhasy. Za życia Dżigtena Sumgöna, gromadziły się wokół niego w Drikung dziesiątki tysięcy uczniów. W kolejnych latach po jego śmierci linia nadal rozwijała się i szybko rozrastała. W pewnym momencie, pojawiło się nawet wśród Tybetańczyków powiedzenie, że jeśli miało się odbyć pielgrzymkę do centralnego Tybetu, to najlepiej było pozostawić sobie klasztor Drikung Thil na jej koniec, ponieważ zobaczenie go jako pierwszego powodowało, że wszystkie inne klasztory i miejsca wydawały się mało istotne. W odniesieniu do tego okresu rozkwitu, Jamgön Kongtrul Lodrö Taye pisał, że „wszystkie góry wypełnione są pustelnikami z Drigung i wszystkie doliny przepełnione są patronami Drigung.” Jednocześnie, podobnie jak inne klasztory w Tybecie, Drigung zaznał również okresów upadku i ruiny – prawdopodobnie tymi najbardziej tragicznymi było całkowite zniszczenie w 1290 i całkowita dewastacja po 1959 roku. Ale niezależnie od wzlotów i upadków, czysta linia przekazu pozostała nienaruszona. Dzięki temu do dnia dzisiejszego nauczyciele Drikung Kagju, prowadzeni przez dwóch dzierżawców tronu, praktykują i przekazują cenne nauki linii na całym świecie. Jeśli chcesz poznać pełną, rzetelnie opisaną historię Drikung Kagyu, odwiedź oficjalną stronę Drikung Kagyu.
Założyciel Drikung Kagju – Dżigten Sumgon
Pan Dżigten Sumgon (sanskryt: Ratna Szri) (1143-1217) ucieleśnienie Buddów trzech czasów i reinkarnacja Arja Nagardżuny. Należał do rodziny Kyura, jednego z najważniejszych klanów Tybetu, zwanego klanem Miu Dhondruk. Pojawił się w pomyślnym czasie i miejscu, będąc inspiracją dla osób zdecydowanych uwolnić się od samsary. W młodości spotkał wielkich mistrzów, otrzymał wszystkie aspekty nauk, aż w końcu spotkał Pana Phagmodrupę, od którego otrzymał pełne nauki linii przekazu. Aby zintegrować je ze swoim umysłem praktykował nocą i dniem, aż do osiągnięcia w wieku trzydziestu pięciu lat Stanu Buddy w Jaskini Echung.
Dzigten Sumgon medytował z oddaniem w Jaskini Echung. I tak jak mary pojawiły się jako przeszkody na drodze do oświecenia Panu Buddzie a Tsering Chenga i inni próbowali przeszkodzić Milarepie tak zamanifestował się ostateczny owoc karmy Dżigtena Sumgona i zachorował on na trąd. Stał się wtedy bardzo przygnębiony i pomyślał, „Teraz powinienem umrzeć w tym samotnym miejscu i przenieść moją świadomość.” Wykonał pokłony przed wizerunekiem Awalokiteśwary, który był wielokrotnie pobłogosławiony przez Phagmodrupę. Przy pierwszym pokłonie pomyślał, „Pośród czujących istot, jestem najgorszy”. Przy drugim pomyślał, „Mam wszystkie nauki mojego guru, łącznie z instrukcjami bardo i przeniesienia świadomości, nie muszę bać się śmierci”. Następnie, gdy pomyślał, że inne istoty nie mają tych nauk powstało w nim silne współczucie. W takim stanie umysłu usiadł i wzbudzał w sobie umysł współczucia wobec innych. Jego choroba opuściła go jak rozwiane chmury odsłaniające słońce i w tym momencie osiągnął Stan Buddy. Praktykował w Jaskini Echung przez siedem lat.
Na prośby ludzi i innych istot założył klasztor w Drikung Thil (1179) stając się założycielem linii Drikung Kagju. Jego nauki były skierowane do słuchaczy ponad różnicami kulturowymi i dogmatami, ujawniając powszechne prawo przyczyn i skutków. Choć miał setki uczniów, nigdy nie wykluczył żadnej istoty ze swojego serca, chcąc jedynie rozwiać ich cierpienie i doprowadzić je do wolności od samsary. Ucieleśnienie mądrości i współczucia, przeciął ich powiązanie z negatywnymi skłonnościami. Pan Dżigten Sumgon napisał wiele komentarzy i wyjaśnień, w tym szczególnie cztery tomy znane jako Głębokie Wewnętrzne Nauki, w których ofiarował instrukcje medytacji i porady. Jedno z jego najwybitniejszych dzieł, Gong Chik, zawiera wszystkie istotne aspekty dyscypliny Winaja, bodhiczitty i tantr. Ten tekst ma wiele komentarzy, zarówno szczegółowych jak i zwięzłych, napisanych przez takich mistrzów jak Sherab Jungne, który był uczniem Pana Dżigten Sumgona, VIII Karmapę i IV Szamarpay oraz Drikung Dharmakirti.
Obecni dzierżawcy tronu
Po Kjobpa Dżigtenie Sumgönie nastąpiło 21 dzierżawców tronu, z których wszyscy z wyjątkiem trzech byli członkami rodziny Kyura z ojcowskiej linii Dżigtena Sumgöna. Chociaż wielu z tych dzierżawców tronu było emanacjami bodhisatwów i mahasiddhów, sukcesja według systemu tulku nie pojawiła się w Drikung Kagju aż do XVII wieku. Odejście 24-go dzierżawcy tronu, Widjadhary Rigzina Chodraka (1626-1659) wyznaczyło również koniec linii Kyura. Od tego momentu, tulku Chetsanga i Chungtsanga stawali się dzierżawcami tronu Drikung. Te dwie linie tulku zostały przepowiedziane przez Dżigtena Sumgöna jako reinkarnacje bodhisatwów, przynoszące pożytek istotom tak jak słońce i księżyc. Kyabgön Chetsang jest bodhisatwą podobnym do słońca, doskonałą emancją Buddy Współczucia, natomiast Kyabgön Chungtsang jest bodhisatwą podobnym do księżyca, doskonałą emanacją Buddy Mądrości. Obecny Kyabgön Chungtsang – 36-ty dzierżawca tronu jest ósmą inkarnacją, a Kyabgön Chetsang – 37-my dzierżawca tronu jest siódmą inkarnacją.